تبیین سوره عصر

(محرم 78 – 48جلسه)

گاه ما از کنار بعضی سوره‌های کوچک قرآن، ساده می‌گذریم؛ چون آن‌ها را زیاد شنیده‌ایم! در حالی که اگر کمی به عمق آیات این سوره‌ها بیندیشیم، متوجه می‌شویم از مفاهیم عمیق باطنی آن‌ها، بی‌اطلاعیم. یکی از این سوره‌ها، سوره‌ی عصر است؛ سوره‌ی کوتاهی که معارف عمیقی را در خود، پنهان کرده است:

"بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، وَ الْعَصْرِ، إِنَّ الإِنْسانَ لَفی‏ خُسْرٍ، إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ."

این آیات می‌فرماید که تمام انسان‌ها در خسران‌اند، مگر افرادی که چهار صفت داشته باشند؛ چهار صفتی که در حقیقت، چهار رکن انسانیت‌اند و هر کس یکی از این ارکان را نداشته باشد، در واقع پایه‌های انسانیتش سست است. کدام صفات؟ ایمان، عمل صالح، توصیه به حق و توصیه به صبر.

ایمان حقیقی، ظرف ایمان که قلب است، إعراب‌های گوناگون قلب، اهمیت معرفت و اخلاص در صالح بودن عمل، حقّ هستی بر ما و حقّ ما در هستی، جایگاه و اهمیت صبر و بسیاری عناوین دیگر، موضوعاتی است که در این مباحث به طور مفصّل به آن‌ها پرداخته می‌شود.